Michał Borwicz

Michał Maksymilian Borwicz, ur. jako Maksymilian Boruchowicz (ur. 11 października 1911 w Krakowie, zm. 31 sierpnia 1987 w Paryżu) – polski poeta, prozaik, publicysta pochodzenia żydowskiego, piszący w językach polskim, jidysz i francuskim.

Debiutował w 1934 na łamach prasy pod oryginalnym nazwiskiem jako krytyk literacki. W 1938 wydał powieść ''Miłość i rasa''. W latach 1939–1942 przebywał we Lwowie. Od 1942 do 1943 był więźniem (pseudonim „Ilian”) obozu janowskiego we Lwowie. We wrześniu 1943 roku udało mu się uciec z obozu dzięki pomocy przyjaciół z PPS działających w Radzie Pomocy Żydom „Żegota”. Po ucieczce z obozu działał w partyzantce pod pseudonimem „Zygmunt”. Na jego prośbę, w październiku 1943, przyjaciele wydostali z obozu także 12-letnią osieroconą Jankę Hescheles.

W latach 1945–1947 był kierownikiem Wojewódzkiej Żydowskiej Komisji Historycznej w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W 1947 roku zamieszkał w Paryżu. Współpracował z Centrum Studiów Historycznych przy Związku Żydów Polskich we Francji, publikował w czasopismach takich jak „L’Arche”, „Les Nouveaux cahiers”, „Evidences”, „Kultura”, „Zeszyty Historyczne”, „Esprit”.

W 1953 uzyskał stopień doktora z dziedziny socjologii na Sorbonie, promotorem jego pracy doktorskiej był Georges Gurvitch. Źródło: Wikipedia