Josip Broz Tito

40px|Kollana ze Wstęgą Orderu Najwyższego Słońca (Afganistan) 40px|Czechosłowacki Medal Wojskowy „Za Zasługi” I stopnia 40px|Wojskowy Medal Zasługi Orderu Świętego Jerzego (Etiopia) 40px|Order Gwiazdy Indonezji I klasy 40px|Order Dwóch Rzek I klasy – wojskowy (Irak) 40px|Order Dwóch Rzek I klasy – cywilny (Irak) 40px|Wielka Wstęga Orderu Męstwa (Kamerun) 40px|Order Złotego Serca I klasy (Kenia) 40px|Kollana Orderu Zasługi (Kongo) 40px|Kollana Orderu Mubaraka Wielkiego (Kuwejt) 40px|Order Republiki I klasy (Libia) 40px|Krzyż Wielki Orderu Zasługi Narodowej (Mauretania) 40px|Kollana Orderu Ojaswi Rajanya (Nepal) 40px|Nishan-e-Pakistan 40px|Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Republika Środkowoafrykańska) 40px|Order Gwiazdy Somalii 40px|Wielka Wstęga Orderu Umajjadów (Syria) 40px|link=Order Mono|Krzyż Wielki Orderu Mono (Togo) 40px|Wielka Wstęga Orderu Niepodległości (Tunezja) 40px|Order Orła Zambii I klasy 40px|Order Wielkiego Towarzysza Wolności I klasy (Zambia)
|commons = category:Josip Broz Tito |quote = |imię i nazwisko = |news = |pierwsza dama = Jovanka Broz
(1952–1980; śmierć Tito) }}

Josip Broz Tito (cyr. Јосип Броз Тито), właśc. Josip Broz, ps. „Tito” (ur. 7 maja 1892 w Kumrovcu (25 maja według oficjalnego aktu urodzenia), zm. 4 maja 1980 w Lublanie) – chorwacki przywódca Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii od 1945 aż do swojej śmierci.

Był najmłodszym sierżantem armii austro-węgierskiej. Ranny i pojmany przez wojska Imperium Rosyjskiego w czasie I wojny światowej, został zesłany do obozu pracy na Uralu. Brał udział w rewolucji październikowej, dołączył do jednostki Czerwonej Gwardii w Omsku. Następnie powrócił do Jugosławii, gdzie został członkiem Komunistycznej Partii Jugosławii. Od 1937 do 1980 sekretarz generalny, a następnie przewodniczący Komunistycznej Partii Jugosławii (Związku Komunistów Jugosławii).

Podczas II wojny światowej współorganizował na obszarze Jugosławii antyfaszystowski ruch oporu, tworząc Narodową Armię Wyzwolenia Jugosławii. Od 1941 do 1945 roku był przywódcą partyzantki jugosłowiańskiej. Od 1943 roku był Marszałkiem Jugosławii i naczelnym dowódcą armii jugosłowiańskiej.

Po wojnie był założycielskim członkiem Kominformu, ale opierając się radzieckim wpływom, stał się jednym z założycieli i promotorów Ruchu Państw Niezaangażowanych. Był zwolennikiem tzw. „niezależnej drogi do socjalizmu”, określanej jako titoizm. Dzięki bardzo korzystnej reputacji za granicą – zarówno w krajach bloku zachodniego, jak i wschodniego, otrzymał 98 zagranicznych orderów, w tym Legię Honorową i Order Łaźni. Obok Jawaharlara Nehru, Gamala Abdel Nasera i Sukarno jeden z przywódców Ruchu Państw Niezaangażowanych. Racjonalna polityka niezaangażowania i współpracy z obydwoma blokami okresu zimnej wojny zaowocowała boomem gospodarczym Jugosławii lat 60. i 70.

Zmarł 4 maja 1980 roku w Lublanie, pochowany został w Belgradzie. Jego śmierć doprowadziła do wzrostu napięć między republikami Jugosławii, co ostatecznie doprowadziło do rozpadu kraju w 1991 roku. Źródło: Wikipedia