Caspar Friedrich Wolff

thumb|Caspar Friedrch Wolff, sylwetka profilu autorstwa F. Anting (1784), jeden z dwóch istniejących wizerunków Wolffa thumb|C. F. Wolff, autorstwo portretu niepewne Caspar Friedrich Wolff (ur. 18 stycznia 1734 w Berlinie, zm. 22 lutego 1794 w Petersburgu) – niemiecki lekarz, anatom, fizjolog i embriolog.

Pochodził z rodziny mieszczańskiej; był synem krawca. Studiował medycynę w Berlinie. Później przeniósł się na studia wyższego stopnia na Uniwersytet w Halle, który ukończył w 1759. Był twórcą teorii epigenezy. Jej założenia opisał w swojej pracy doktorskiej. Jego praca przyczyniła się do późniejszego obalenia teorii preformacji. Kontrowersje towarzyszące dysertacji spowodowały, że Wolff miał trudności ze znalezieniem posady na uczelni. W 1761 zatrudnił się jako chirurg w armii Królestwa Prus. W 1764 wydał pracę pt. ''Theorie von der Generation,'' w której podtrzymywał swój atak na teorię preformacji. W 1767 został profesorem na Uniwersytecie w Petersburgu. W stolicy Rosji pozostawał do końca życia. Jego głównym adwersarzem naukowym był Albrecht von Haller, gorący zwolennik teorii preformacji. Idea Wolffa nie została przyjęta w nauce za jego życia. Z początkiem XIX wieku Johann Friedrich Meckel przełożył jego pracę na język niemiecki, co spowodowało wzrost popularności epigenezy.

Na jego cześć nazwano moczowody pierwotne. Źródło: Wikipedia